Soms kun je blijkbaar te veel mogelijkheden hebben en prikkels krijgen, waardoor je het even allemaal niet meer ziet

Ik ben momenteel bezig met het vormgeven van mijn organisatie Life-Travels. Zoals de naam al een beetje doet vermoeden, zie ik het leven graag als een lange reis. Met daarbinnen allemaal kortere trips. Door onder meer levensveranderende ervaringen van anderen te delen, is het mijn doel mensen te motiveren en te inspireren hun hart te volgen en te doen wat ze het liefst doen in het leven. Ik kom hierbij interessante vraagstukken tegen die ik graag met je deel.

Wat me bijvoorbeeld fascineert, is dat heel veel mensen belanden in herkenbare periodes, ook al sta je daar in eerste instantie zelf helemaal niet bij stil. Of zie je dat later pas. Ik pik er de komende maanden een paar uit die je misschien wel zult herkennen. Of niet, dat is ook prima. Dan heeft de maatschappij op jou blijkbaar veel minder invloed dan op de meesten.

Te beginnen met het dertigersdilemma, ook wel de quarter-life crisis genaamd, al vind ik dat een wat ambitieus gekozen naam gezien het feit dat ouder dan 100 worden nog altijd een topprestatie is. Maar goed, volgens de literatuur ontstaat deze fase ergens tussen je 22e en 35e levensjaar en is een typisch westers fenomeen (lees: een luxeprobleem).

Deze fase kenmerkt zich voor veel mensen als een keuzeprobleem met bijkomende keuzestress. Soms kun je blijkbaar teveel mogelijkheden hebben en prikkels krijgen, waardoor je het even allemaal niet meer ziet. Iemand zei pas dat het te maken heeft met ‘perfect moeten zijn’. In van alles. En op vele vlakken en platformen tegelijk. Omdat dit nu eenmaal niet kan, voedt dit onzekerheid, teleurstelling, eenzaamheid en soms zelfs depressie.

 

Inmiddels ben ikzelf de 40 gepasseerd, en dus hopelijk uit deze gevarenzone. Maar ik besef me wel dat ik deze fase wel enigszins herken als ik terugkijk op de periode van pakweg de afgelopen 15 jaar. De angst de verkeerde keuzes te maken is kenmerkend in deze periode en ik twijfelde soms ook of ik wel op het goede pad zat. Dat werd dan nog verergerd doordat de maatschappelijke norm enorm is opgeschroefd. Alles moet leuk, uitdagend en excellent zijn. Als je leven helemaal niet zo spannend is, bestaat er een groot verschil tussen de norm en jouw eigen leven. En op Facebook kun je ook nog eens zien dat al die anderen om je heen het wel geweldig doen! Of zo doen ze zich voor, smachtend naar bevestiging.
Dat laat ik even in het midden.

Uiteraard is er niet zomaar een oplossing voor een dergelijk fenomeen. En uiteindelijk is iedere generatie anders. Terwijl de hoogopgeleide stedeling bezig is met tai chi en 3 keer de wereld moet rondreizen om zichzelf tegen te komen, hebben sommige van zijn leeftijdgenoten al drie kinderen en een eigen bedrijf. En helemaal geen tijd om hiermee bezig te zijn.

Ondanks dat het heel lastig kan zijn onder sociale druk uit te komen, heeft iedere individu natuurlijk hoofdzakelijk zijn eigen uitdagingen, passies en talenten. Het blijft de kunst die te leren kennen en je die weg te volgen waar jij je goed bij voelt. Iedere keer weer. Wil jij je verhaal delen of meer weten? Laat het me weten via info@life-travels.nl.

Wat vind jij?

Benieuwd naar je reactie!